Maar wat zijn mijn angsten en hoe laat ik die angsten los. Ja mijn angst is misschien wel mijn onzekerheid of ik mijn praktijk wel lopend krijg. Gaat het me lukken. Tuurlijk zegt de ene kant, weet niet zegt de andere kant. Toch wel een beetje griezelig...iets voor je zelf beginnen.
Een heleboel kennissen van me zeggen oh wat leuk, wat goed van je. Dat gaat zeker goed komen. Maar ondertussen moet ik nog een heleboel leren - organisatorisch en vakgericht ook.
Ik denk dat mijn grootste angst is, hoe ga ik het financieel redden. Nu nog wel ik heb mijn vaste baan gelukkig. Maar als mijn praktijk beter gaat lopen, wil ik dan minder werken. Dat denk ik toch wel. Maar wat als mijn praktijk na een goedlopende periode minder gaat, wat doe ik dan. Geen idee...
Wat ik wel is mijn eigen praktijk en dat gaat ook zeker gebeuren. En mijn angsten...tja die zullen altijd wel meespelen. Maar misschien zijn het nu wel de angsten die ik eigenlijk niet kan plaatsen. Op dit soort momenten mis ik dan ook wel het direkte antwoord van mijn ouders. Ja ik kan hulp aan ze vragen en dat doe ik ook wel. Maar een face-to-face gesprek mis ik toch wel. En ook de tips of ideeën die ze rechtstreeks hebben.
Ik denk dat het tijd word dat ik inderdaad niet meer ga nadenken over eventuele dingen die kunnen gaan gebeuren maar wat nog helemaal niet zeker is.
Ik denk dat ik nu tijdens dit schrijven mijn angsten ook voor een groot gedeelte kwijt ben. Ik heb ze aan mijn gidsen gegeven en laten zij er maar een oplossing voor zoeken. Dan merk ik dat wel als het zover is.
